Internationale betoging en bijeenkomst tegen de gevangenis
 Eind maart lanceerden onze kameraden in Barcelona een
oproep voor een INTERNATIONALE BETOGING VOOR DE
VRIJLATING VAN DE ANARCHISTISCHE GEVANGENENEN, begin
april werd dit uitgebreid tot een oproep voor een
INTERNATIONALE BIJEENKOMST TEGEN DE GEVANGENIS EN DE
GEVANGENISMAATSCHAPPIJ. Vertaling van de oproepen
volgt hieronder:
INTERNATIONALE BETOGING
COÖRDINATIE VRIJHEID VOOR ANARCHISTISCHE GEVANGENEN
Internationale oproep om de vrijheid te eisen van onze kameraden in de gevangenis, en voor een wereld zonder gevangenissen.
De Coördinatie Vrijheid voor de Anarchistische Gevangenen roept internationaal op voor demonstratie op 24 april 2004 in Barcelona, plaza Cathedral, om 18u.
De innerlijke logica van het systeem gebaseerd op uitsluiting, repressie en zware gevangenisstraffen provoceren een groeiend aantal gevangenen.
Dissidentie wordt iedere dag meer onderdrukt, zoals we op al meerdere plaatsen zagen (Barcelona, Valencia, Madrid, Thessaloniki, Italië, Frankrijk,...)
We voelen de noodzaak onze oprechte afkeer tot elk gevangenissysteem te tonen, daarom deze internationale oproep: de eis tot vrijlating van onze gevangen kamerad(in)en en voor een wereld zonder gevangenissen!
Vernietig de gevangenissen!
Oproep: Barcelona (Seat Cathédral om 18u.) 24 april 2004
Meer info: maniabril2004@latinmail.com
_____________
INTERNATIONALE OPROEP VOOR EEN SAMENKOMST TEGEN DE GEVANGENIS EN DE GEVANGENISMAATSCHAPPIJ IN BARCELONA OP 23, 24 EN 25 APRIL
Met de bedoeling om een campagne van strijd, kritiek en actie tegen de gevangenis en de controlemaatschappij opnieuw te lanceren werd voorgesteld een internationale ontmoeting in Barcelona te houden. Deze ontmoeting wil een open ruimte zijn voor confrontatie, uitwisseling van ideeën, ervaringen en kritieken; met als objectief de radicale analyse uit te breiden niet alleen naar het gevangenissysteem maar ook naar de maatschappij die het produceert.
Op dit moment bevinden we ons op een historisch tijdstip waar de beleidsmaatregelen van sociale controle en repressie in de westerse wereld zich hebben geünificeerd. Deze eenmaking bestaat niet alleen in een coördinatie van de regeringen opdat de repressie meer efficiënt zou zijn, maar voorziet in een welbepaalde ideologie en een visie op de wereld die pretendeert een sociale consensus te creëren gebaseerd op de cultuur van de angst en de noodzaak van een gegeneraliseerde veiligheid. De samenleving, die gebombardeerd wordt door de mediapropaganda, bevindt zich in een staat van permanente terreur; en geterroriseerd schurkt de samenleving zich dichter aan tegen de ideologie van de macht en wordt makkelijker domesticeerbaar, aanvaardt veel sneller een hele serie van repressieve beleidsmaatregelen, schijnbaar ingesteld voor de veiligheid van de burgers. Zo wordt in naam van de veiligheid van ons allen eender welke vorm van vrijheid gelimiteerd. Eenmaal dit paradigma van de terreur geïnterioriseerd en genormaliseerd wordt een mechanisme geactiveerd van zelflegitimatie van het heersende systeem en tegelijkertijd van criminalisering van elke vorm van verzet, weigering of poging om het dominante systeem in vraag te stellen. Dit komt heel duidelijk tot uiting in de definitie die de Europese Commissie heeft gegeven aan het delict terrorisme in het artikel 3 van het wetsontwerp (goedgekeurd in 2001): het gaat om delicten die "intentioneel begaan zijn door een individu of groep tegen één of meerdere landen, zijn instituties of inwoners, met als doel deze te intimideren en de politieke, economische, leefmilieu, of sociale structuren diepgaand te wijzigen of te vernietigen".
Wanneer wij praten over de gevangenismaatschappij hebben we het niet enkel over de materiële structuur van de gevangenissen, maar over een geheel van mechanismen en structuren uitgewerkt om het gedrag van individuen te controleren en te manipuleren in een sociale context door middel van bestraffing en de manipulatie van de verlangens, behoeften en verwachtingen van de personen. Zo wordt de behoefte om te consumeren gecreëerd, van een stabiel en veilig leven, daardoor ook de noodzaak om te werken, wat ons verplicht een uniform en gecontroleerd levensritme te onderhouden wat weer bijdraagt tot de controle van de tijd en van de bewegingen van de personen.
In de gevangenismaatschappij zijn er verschillende niveaus van opsluiting: er is een eerste niveau van fysieke opsluiting die zich materialiseert in de gevangenis zelf, in de opvangcentra voor immigranten, de centra voor minderjarigen, in de psychiatrische instellingen, etc.. Er is een ander niveau van opsluiting buiten de fysieke muren van de gevangenis (voorwaardelijke vrijheid, elektronische enkelband, derde graad, etc.); en bovendien de gevangenis begrepen als "controle", dat wil zeggen, camera’s aan alle kanten, microspionage, controle van de vrije beweging van personen enzovoort. Tenslotte is er de gevangenis in zijn meest subtiele aspect: die die zich nestelt in de geest van de mens. Deze bestaat erin een specifieke denkstructuur op te leggen die de manier waarop men de wereld waarneemt zo conditioneert dat men moeilijk of onmogelijk alternatieven kan waarnemen, of voorbij deze structuur kan denken door middel van de normaliseringinstrumenten van het dominante paradigma (school, werk, controle van tijd en bewegingen. Dit is bijvoorbeeld te merken aan de manier waarop de taal opgelegd door de macht de perceptie van de realiteit manipuleert en tegelijkertijd de mogelijkheid om zich andere realiteiten voor te stellen uitsluit (zoals ‘terrorisme’, ‘geweld’, ‘rechtvaardigheid’, ‘solidariteit’, ‘vrijheid’...)
Wij zijn van mening dat het op een moment als dit heel belangrijk is om een ruimte te maken waar we analyses en nieuwe strategieën van strijd tegen de projecten van Staat en Kapitaal kunnen vergelijken en om een veel diepgaandere kritiek van de gevangenis en van de maatschappij die deze produceert uit te werken. Tegelijkertijd willen we onze verstandhouding, communicatie en uitwisseling consolideren.
Dit proces lijkt ons bovenal noodzakelijk in een context zoals die in Spanje waar er een grote vraag is om de ervaringen uit het verleden van strijd tegen de gevangenis opnieuw te confronteren, te versterken en te actualiseren, vooral op dit moment van verlamming en van onvermogen om aan te vallen, moment dat de Staat heeft aangegrepen om haar praktijken van wraak en dood tegen de rebellen in de gevangenis op te drijven en om elke poging tot offensief en subversie stil te leggen en te onderdrukken.
In de eerstvolgende dagen zullen we het definitieve programma van de bijeenkomst opsturen.
> http://www.alasbarricadas.org |
